kamień. LOUIS (AP) — W wielu miastach nikt nie wie, gdzie pod ziemią biegną rury ołowiane. Jest to ważne, ponieważ rury ołowiane mogą zanieczyszczać wodę pitną. Od czasu kryzysu ołowiowego we Flint urzędnicy z Michigan zintensyfikowali wysiłki w celu znalezienia rurociągu, co jest pierwszym krokiem do jego usunięcia.
Oznacza to, że dysponując miliardami dolarów nowego finansowania federalnego przeznaczonego na rozwiązanie problemu, niektóre miejsca są w lepszej sytuacji niż inne, aby szybko złożyć wniosek o dofinansowanie i rozpocząć poszukiwania rozwiązania.
„Teraz problemem jest to, że chcemy skrócić czas, w którym osoby narażone są na działanie ołowiu” – powiedział Eric Schwartz, współdyrektor generalny BlueConduit, firmy, która wykorzystuje symulacje komputerowe, aby pomóc społecznościom przewidywać lokalizację rur ołowianych.
Na przykład w stanie Iowa tylko kilka miast znalazło swoje główne wodociągi, a jak dotąd tylko jedno – Dubuque – zwróciło się o nowe fundusze federalne na ich usunięcie. Urzędnicy stanowi są przekonani, że znajdą swoje wiodące wodociągi przed upływem terminu wyznaczonego przez rząd federalny w 2024 r., dając społecznościom czas na ubieganie się o fundusze.
Ołów w organizmie obniża IQ, opóźnia rozwój i powoduje problemy behawioralne u dzieci. Rury ołowiane mogą dostać się do wody pitnej. Ich usunięcie eliminuje zagrożenie.
Dziesiątki lat temu miliony rur ołowianych zakopano w ziemi, aby dostarczać wodę z kranu do domów i firm. Są one skoncentrowane w regionie Midwest i Northeast, ale można je znaleźć w większości kraju. Zdecentralizowane prowadzenie ewidencji oznacza, że wiele miast nie wie, które z ich rur wodnych są wykonane z ołowiu, a nie z PVC lub miedzi.
Niektóre lokalizacje, takie jak Madison i Green Bay w stanie Wisconsin, były w stanie usunąć swoje lokalizacje. Ale to kosztowny problem i historycznie było mało funduszy federalnych, aby go rozwiązać.
„Brak zasobów zawsze stanowił duży problem” – mówi Radhika Fox, dyrektor Biura Zasobów Wodnych Agencji Ochrony Środowiska.
W zeszłym roku prezydent Joe Biden podpisał ustawę infrastrukturalną, która ostatecznie dała ogromnego kopa, zapewniając 15 miliardów dolarów w ciągu pięciu lat na pomoc społecznościom w budowie rur ołowianych. To nie wystarczy, aby rozwiązać problem, ale pomoże.
„Jeśli nie podejmiesz działań i nie złożysz wniosku, nie dostaniesz zapłaty” – powiedział Eric Olson z Natural Resources Defense Council.
Eric Oswald, dyrektor Michigan Drinking Water Division, powiedział, że władze lokalne mogą rozpocząć prace nad wymianą rur przed zakończeniem szczegółowej inwentaryzacji, ale pomocne byłoby oszacowanie, gdzie będą znajdować się rury ołowiane.
„Musimy mieć pewność, że zidentyfikowano główne przyłącza, zanim będziemy mogli sfinansować proces rozbiórki” – powiedział.
Rury ołowiane stanowią zagrożenie od dziesięcioleci. W ostatnich latach mieszkańcy Newark w stanie New Jersey i Benton Harbor w stanie Michigan zostali zmuszeni do korzystania z wody butelkowanej do podstawowych potrzeb, takich jak gotowanie i picie, po tym jak testy wykazały podwyższony poziom ołowiu. W Flint, społeczności zamieszkanej głównie przez czarnoskórych, urzędnicy początkowo zaprzeczali, że istnieje problem z ołowiem, skupiając uwagę kraju na kryzysie zdrowotnym. Następnie zaufanie społeczeństwa do wody z kranu spadło, szczególnie w społecznościach czarnoskórych i latynoskich.
Shri Vedachalam, dyrektor ds. wody i odporności na zmiany klimatu w Environmental Consulting & Technology Inc., wyraził nadzieję, że mieszkańcy wymienią rury na korzyść mieszkańców.
Są oznaki, że zażenowanie jest motywatorem. Po zbagatelizowaniu wysokiego poziomu ołowiu, Michigan i New Jersey podjęły drakońskie środki w celu rozwiązania problemu ołowiu w wodzie pitnej, w tym przyspieszenie procesu mapowania. Ale w innych stanach, takich jak Iowa i Missouri, które nie stanęły w obliczu kryzysu tak nagłośnionego, sprawy potoczyły się wolniej.
Na początku sierpnia EPA nakazała społecznościom dokumentowanie swoich rurociągów. Środki będą napływać zgodnie z potrzebami każdego stanu, powiedział Fox. Pomoc techniczna i ułatwienie warunków dla grup ludności o niskich dochodach.
Badania wody w Hamtramck, mieście liczącym prawie 30 000 mieszkańców, otoczonym przez Detroit, regularnie wykazują alarmujące poziomy ołowiu. Miasto zakłada, że większość jego rur jest zrobiona z kłopotliwego metalu i pracuje nad ich wymianą.
W Michigan wymiana rurociągów jest tak popularna, że mieszkańcy wystąpili o większe fundusze, niż są dostępne.
EPA rozdziela wczesne finansowanie za pomocą formuły, która nie bierze pod uwagę liczby rur ołowianych w każdym stanie. W rezultacie niektóre stany otrzymują znacznie więcej pieniędzy na rury ołowiane niż inne. Agencja pracuje nad rozwiązaniem tego problemu w nadchodzących latach. Michigan ma nadzieję, że jeśli stany nie wydadzą pieniędzy, ostatecznie trafią one do nich.
Schwartz z BlueConduit powiedział, że urzędnicy powinni uważać, aby nie przegapić inspekcji hydraulicznych w biednych rejonach, aby zapewnić dokładność inwentaryzacji. W przeciwnym razie, jeśli bogatsze regiony mają lepszą dokumentację, mogą szybciej uzyskać alternatywne finansowanie, nawet jeśli nie potrzebują go tak dużo.
Dubuque, miasto nad rzeką Missisipi liczące około 58 000 mieszkańców, potrzebuje ponad 48 milionów dolarów na wymianę około 5500 rur zawierających ołów. Prace nad mapowaniem rozpoczęły się kilka lat temu, a poprzedni urzędnicy zadbali o to, aby zostało ono odpowiednio zaktualizowane i oczekuje się, że pewnego dnia stanie się wymogiem federalnym. Mają rację.
Jak powiedział Christopher Lester, kierownik miejskiego wydziału wodociągów, dzięki tym dotychczasowym wysiłkom ubieganie się o dofinansowanie stało się łatwiejsze.
„Mamy szczęście, że możemy zwiększyć rezerwy. Nie musimy próbować nadrabiać zaległości” – powiedział Lester.
Associated Press otrzymało wsparcie od Walton Family Foundation na pokrycie polityki wodnej i środowiskowej. Associated Press ponosi wyłączną odpowiedzialność za całą treść. Aby uzyskać wszystkie materiały AP dotyczące środowiska, odwiedź https://apnews.com/hub/climate-and-environment.
Czas publikacji: 21-paź-2022
